O państwowym nadzorze nad systemem powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego

2008-09-02

W załączeniu przedstawiamy opinię Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Lewiatan do projektu ustawy o państwowym nadzorze nad systemem powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego.

Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych Lewiatan wyraża swój niepokój z powodu planów wprowadzenia ustawą o nadzorze poważnej systemowej zmiany w funkcjonowaniu całego systemu ochrony zdrowia. Taką zmianą jest podział NFZ na kilka funduszy (Towarzystw) i nowy system alokacji środków publicznych przeznaczanych na ochronę zdrowia. Nazwa projektu oraz art. 1 sugerują, że sprawą przez ten projekt regulowaną jest nadzór, gdy tymczasem projekt ten zawiera zmiany o znacznie większych skutkach dla pacjentów, dla świadczeniodawców i dla finansów publicznych aniżeli zmiana organizacji nadzoru, czego doskonałym przykładem jest podniesienie składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Zdaniem PKPP Lewiatan ewentualny podział NFZ na kilka funduszy i wdrożenie nowego systemu podziału środków publicznych między różne regiony stanowią tak poważną ingerencję w gospodarkę finansową opieki zdrowotnej, że muszą być one regulowane trybem oddzielnego projektu – projektu zmiany ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Tak istotna ingerencja w system nie powinna być wprowadzana w projekcie ustawy o państwowym nadzorze nad systemem powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego.

Zaprezentowana propozycja zmian wymaga rzetelnego uzasadnienia oraz przedstawienia odpowiednich symulacji ekonomicznych dla wskazania ewentualnych finansowych skutków zmiany alokacji środków. W obecnej wersji projektu zabrakło szczegółowych informacji na temat rachunku wyrównawczego, od którego będzie silnie zależała sytuacja finansowa poszczególnych publicznych Towarzystw zarządzających pieniędzmi publicznymi. Nie przedstawiono również szczegółowych symulacji, ukazujących jaka będzie sytuacja finansowa projektowanych Towarzystw i czy nowy podział środków nie będzie skutkował negatywnymi konsekwencjami dla finansów publicznych.

Zdaniem PKPP Lewiatan tak poważna zmiana systemowa jaką jest podział NFZ na kilka funduszy wymaga dużo bardziej pogłębionej analizy ekonomicznej skutków proponowanej zmiany i bardziej merytorycznego uzasadnienia, aniżeli to, które jest zawarte w uzasadnieniu do projektu. Odwoływanie się do bardzo ogólnych ustaleń konferencji „Białego Szczytu” nie jest merytorycznym uzasadnieniem dla podziału NFZ i wdrażania nowego systemu alokacji środków publicznych między różne regiony.

Zawarty w uzasadnieniu zapis wskazujący, że dzięki utworzeniu 7 Towarzystw w miejsce jednego funduszu z 16 oddziałami możliwa będzie większa elastyczność w reagowaniu na lokalne potrzeby zdrowotne społeczeństwa jest sprzeczna z zapisem zezwalającym na łączenie się Towarzystw w większe, w tym nawet i w takie, które skupiają prawie połowę mieszkańców Polski.

Podejrzewamy, że jednym z rzeczywistych powodów podziału NFZ jest decentralizacja konfliktów wokół dystrybucji środków na opiekę zdrowotną oraz zmniejszenie politycznej odpowiedzialności Ministra Zdrowia i Ministra Finansów za zarządzanie i nadzór nad tymi środkami poprzez przeniesienie jej do specjalnie powoływanego podmiotu centralnej administracji publicznej - Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych.

Oczekiwanie, że udział przedstawicieli sejmików powiatowych i wojewódzkich w radach proponowanych 7 Towarzystw zwiększy polityczną odpowiedzialność samorządów terytorialnych za sprawy ochrony zdrowia uważamy za bezzasadne. Obecnie w radach oddziałów NFZ zasiadają przedstawiciele samorządu terytorialnego. Przedstawiciele ci byli również obecni w organach kas chorych. Mimo udziału przedstawicieli samorządów, wszystkimi bolączkami związanymi z podziałem środków publicznych i z funkcjonowaniem ochrony zdrowia i tak były obciążane zarówno w okresie istnienia kas chorych jak i w okresie funkcjonowania NFZ organy władzy centralnej, w tym szczególnie Ministerstwo Zdrowia. W związku z powyższym uważamy, iż nie należy oczekiwać, że zaproponowany podział NFZ spowoduje zmianę postaw i zwiększanie odpowiedzialności władzy lokalnej za problemy służby zdrowia.

Zapis, mówiący o tym, że w pierwszym okresie Towarzystwa mają podpisywać umowy ze świadczeniodawcami jedynie z terenu działania Towarzystwa jest zapisem generującym problemy. W projekcie ustawy nie określono, w jaki sposób zostanie zapewnione kontynuowanie leczenia tym pacjentom, którzy przed wejściem w życie proponowanych rozwiązań rozpoczęli leczenie u świadczeniodawców, którzy działają na terenie innym aniżeli teren, na którym będą działały Towarzystwa. Dla wielu pacjentów ograniczenie prawa wyboru miejsca leczenia wyłącznie do tych podmiotów, z którymi dane Towarzystwo podpisało umowę będzie oznaczało pogorszenie sytuacji w stosunku do obecnych możliwości, które zezwalają na wybór miejsca leczenia na terenie całego kraju.

Rozwiązanie to okaże się również niekorzystne dla licznych zakładów opieki zdrowotnej, w tym szczególnie dla szpitali klinicznych i prowadzonych przez instytuty naukowe – co najmniej w początkowym okresie funkcjonowania projektu – ponieważ, nie będą one mogły przynajmniej w pierwszym okresie leczyć pacjentów ubezpieczonych w Towarzystwach z innych obszarów Polski.
Brak umowy z Towarzystwem innym aniżeli działające na terenie, gdzie jest zlokalizowany szpital będzie oznaczał, że nie będzie możliwości kontynuowania leczenia wielu pacjentów i ograniczony zostanie dostęp dla osób zapisanych do innych Towarzystw (te ostatnie mogą, ale nie muszą w przyszłości podpisywać umów ze świadczeniodawcami położonymi na innym terenie).

Podawane w uzasadnieniu informacje, że proponowane 7 Towarzystw będzie konkurowało o ubezpieczonego jest zapowiedzią nieprzekonującą. Uważamy, iż nie będzie chętnych do zapisania się do Towarzystwa położonego daleko od miejsca zamieszkania, ponieważ możliwość leczenia będzie tylko u świadczeniodawców, z którymi dane towarzystwo podpisało umowę, a same Towarzystwa mają w pierwszym okresie mieć umowy jedynie z podmiotami na terenie swojego działania.

PKPP Lewiatan popiera plany wzmocnienia nadzoru nad wydatkowaniem publicznych środków przeznaczanych na ochronę zdrowia. Dlatego wiele rozwiązań dotyczących nowego sposobu zorganizowania tego nadzoru przedstawionych w omawianym projekcie uważamy za zasadne. Poważną wadą przedłożonego projektu jest niedostatecznie uzasadniona propozycja podziału NFZ na 7 Towarzystw dysponujących środkami publicznymi, brak przedstawienia szczegółowych zasad planowanego rachunku wyrównawczego oraz brak symulacji wskazującej na ekonomiczne skutki planowanej zmiany w alokacji środków publicznych.

Uwagi szczegółowe

art. 10

Biorąc pod uwagę, iż ubezpieczenie zdrowotne może być tylko jednym z produktów instytucji ubezpieczeniowej, za właściwe uznajemy, aby prawo do odwołania prezesa lub członków zarządu instytucji ubezpieczeniowej pozostało w kompetencji Komisji Nadzoru Finansowego. Prezes Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych powinien mieć prawo wnioskowania w tym zakresie do Komisji Nadzoru Finansowego. Niezasadnym jest tworzenie dla poszczególnych rodzajów ubezpieczeń (tu ubezpieczenia zdrowotnego) kolejnych instytucji nadzorczych posiadających prawo odwołania prezesa i zarządu. Jest to sprzeczne z celami reformy ujednolicającej nadzór nad rynkiem finansowym.

art. 22 a

Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych Lewiatan jest przeciwna propozycji podniesienia składki na ubezpieczenie zdrowotne z 9 do 10% w 2010 r. Trudno nazwać uzasadnieniem tego działania sformułowanie zawarte w projekcie, że „celem zmiany, jest zwiększenie przychodów instytucji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego o ok. 6,1 mld zł i w konsekwencji zwiększenie ich możliwości w zakresie zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej dla ubezpieczonych”. Zwracamy uwagę, iż wpływy z powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego stale rosną ze względu na dynamiczny wzrost płac. Przychody ze składek na ubezpieczenia zdrowotne wzrosną w latach 2005-2008 o ponad 42%, a to oznacza że przychody te rosną szybciej niż PKB, który w tym czasie wzrośnie o 1/3 (nominalnie). Ze względu na większe niż planowano przychody ze składek na ubezpieczenie zdrowotne Narodowy Fundusz Zdrowia musi korygować swoje plany finansowe.

Proponowany wzrost składki na ubezpieczenia zdrowotne oderwany jest od procesu reformy systemu opieki zdrowia. PKPP Lewiatan uważa, że wydatki na ochronę zdrowia są wydatkami prorozwojowymi – pod warunkiem, że wykorzystujemy je w ramach sprawnie działającego, efektywnego systemu. Dzisiaj takiego systemu nie mamy. Zarówno opiniowany projekt jak i przedstawione przez Rząd wcześniej projekty ustaw nie tworzą pakietowego, systemowego rozwiązania, które dawałoby duże szanse na efektywne wydawanie olbrzymich pieniędzy.

1) W 2008 r. przychody NFZ ze składek na ubezpieczenia zdrowotne wyniosą (po korekcie planu finansowego z dn. 20 czerwca 2008 r., która uwzględniła zwiększone o 1,3 mld zł wpływy) 48,1 mld zł. W 2007 r. przychody te wyniosły 43,4 mld zł, a więc bez podwyższania składki na ubezpieczenia zdrowotne do budżetu NFZ wpłynie w 2008 r. o 4,7 mld zł więcej niż w 2007 r. Zwracamy uwagę, iż wpływy NFZ ze składek jeszcze 5 lat temu były o prawie połowę niższe i wynosiły około 28,5 mld złotych.

2) Ponadto dzisiejszy system opieki zdrowia może wydać każde pieniądze. Mimo, iż w 2008 r. wpłynie do budżetu NFZ ze składek na ubezpieczenia zdrowotne o 1,3 mld zł więcej niż pierwotnie planowano, to dokonana w czerwcu korekta budżetu NFZ uwzględniła nie tylko ten przyrost przychodów (z 46,8 mld zł do 48,1 mld zł), ale równocześnie zwiększono wydatki w stopniu większym niż wynikało to ze wzrostu przychodów. W efekcie wynik na działalności (podstawowej) NFZ w 2008 r. pogorszy się i planowana pierwotnie strata w wysokości 1,67 mld zł wyniesie 1,84 mld zł.


Mamy zatem podstawy do obaw. Tym bardziej, że uważamy, iż proponowane przez rząd zmiany w systemie opieki zdrowotnej mogą skutkować wzrostem wydatków na ten system bez jednoczesnego podniesienia jakości opieki nad pacjentami i usprawnienia sytemu opieki zdrowotnej.

Uważamy, iż punktem wyjścia do rozmów o finansach w ochronie zdrowia powinny być propozycje przebudowy systemu ochrony zdrowia zawarte w nowych regulacjach prawnych. Przedstawiane dzisiaj projekty ustaw nie tworzą spójnej propozycji systemowego, całościowego rozwiązania problemu ochrony zdrowia w Polsce, dostępności i jakości usług medycznych, efektywności i kosztów.

Podstawowymi elementami przebudowy systemu finansowania ochrony zdrowia powinno być:
1) Rozszerzenie bazy osób płacących składki na ubezpieczenia społeczne
Największą grupą społeczną, która nie płaci składek na ubezpieczenia zdrowotne, a korzysta z systemu publicznej opieki zdrowia są rolnicy. Koszt jaki poniósł budżet państwa z tego tytułu w 2008 r. to 3,88 mld zł.

Inną grupą, która nie płaci składek na ubezpieczenia społeczne są osoby bezrobotne zarejestrowane w Urzędach Pracy (UP). Trudno oczywiście wymagać od bezrobotnych, aby sami płacili składki, ale wiele osób rejestruje się w Urzędach Pracy jednocześnie pracując w szarej strefie. Korzysta z tego także część osób, które pracują w krajach UE, a w Polsce zarejestrowane są jako osoby bezrobotne. W ten sposób bez płacenia składek na ubezpieczenia zdrowotne osoby te, ale także ich rodziny, korzystają z publicznej służby zdrowia.

W opinii PKPP Lewiatan należy włączyć rolników w system płacenia składek na ubezpieczenia społeczne. Jeżeli bowiem podniesiemy, jak proponuje rząd, składkę na ubezpieczenie zdrowotne z 9% do 10% to jednocześnie, dokonamy kolejnego transferu od osób pracujących, płacących podatki i różnego rodzaju daniny, w tym składki na ubezpieczenia społeczne, do rolników. Do systemu należy również włączyć bezrobotnych zarejestrowanych w UP. Dyskusji wymaga tylko sposób tego włączenia.

Rozszerzenie bazy osób płacących składki na ubezpieczenia zdrowotne zwiększy pozabudżetowe przychody do NFZ i może rozwiązać problem zwiększenia finansowania ochrony zdrowia.

2) wprowadzenie dopłat do usług medycznych w wysokości nie zagrażającej odcięciem dostępu do publicznej służby zdrowia osobom o najniższych dochodach - dopłaty te pokryją część kosztów usług medycznych, a także ograniczą nieuzasadniony popyt na te usługi.

W opinii PKPP Lewiatan istnieją, poza głębokimi zmianami w całym systemie świadczenia usług medycznych, od którego trzeba zacząć, możliwości zwiększenia wpływów do systemu opieki zdrowotnej oraz obniżenia jego kosztów. Dlatego propozycję podniesienia składki na ubezpieczenie zdrowotne uznajemy w tej chwili za nieuzasadnioną.

Zwracamy również uwagę, że podniesienie składki na ubezpieczenie zdrowotne spowoduje obniżenie dochodów netto osób opłacających te składki. Rocznie osoba osiągająca minimalne wynagrodzenie (1126 zł brutto) dopłaci do systemu opieki zdrowotnej z tytułu wzrostu składki na ubezpieczenie zdrowotne o 1 punkt procentowy około 120 zł, osoba uzyskująca przeciętne wynagrodzenie (2983,98 zł brutto, w I kwartał 2008) dopłaci do systemu opieki zdrowotnej prawie 310 zł, a osoba zarabiająca dwukrotność przeciętnego wynagrodzenia (5968 zł brutto) dopłaci do systemu prawie 620 zł. Natomiast łączne roczne wydatki tych osób na ubezpieczenie zdrowotne wyniosą odpowiednio: 1166 zł, 3089 zł i 6180 zł.

Zdaniem PKPP Lewiatan propozycja podniesienia składki jest niepokojąca w sytuacji, gdy różne projekty ustaw, które w ostatnim czasie były przedstawiane do społecznych konsultacji były tak bardzo niedopracowane, a w niektórych zapisach zdaniem wielu ekspertów tak bardzo kontrowersyjne, że nie widać szans na szybkie wdrożenie mechanizmów zapewniających lepsze gospodarowanie środkami publicznymi w ochronie zdrowia. Obawiamy się, że dodatkowe środki pozyskane dzięki zwiększeniu poziomu składki płaconej przez pracowników mają być formą asekuracji przed wysoce prawdopodobną destabilizacją systemu wynikającą z implementacji zaproponowanych z opiniowanym projekcie zmian.

Uważamy również, iż wzrosną koszty obsługi składki, w związku z podziałem NFZ na kilka Towarzystw, o czym nie informuje się w uzasadnieniu projektu.

art. 48 a

Negatywnie oceniamy istniejący w projekcie ustawy zapis nakładający na różne podmioty publiczne obowiązek uwzględniania priorytetów zdrowotnych określanych przez Ministra Zdrowia w decyzjach w zakresie finansowania świadczeń zdrowotnych, inwestycji i finansowania programów zdrowotnych. Zapis ten będzie zapisem pustym albo bardzo konfliktogennym. Nie wiadomo bowiem, kto i w jakim trybie miałby oceniać, czy w wymienionych rodzajach decyzji są uwzględniane owe priorytety. Nie wiadomo również za pomocą jakich kryteriów orzekanoby, że dany priorytet został uwzględniony, czyli jakie byłyby miary dla oceny owego uwzględnienia priorytetów w decyzjach odnośnie wydatkowania środków publicznych.

W art. 131 wskazuje się, że organ nadzoru może nie zatwierdzić planu finansowego Towarzystwa, jeśli nie uwzględniono w nim priorytetów ustalonych rozporządzeniem Ministra Zdrowia. Pojecie "uwzględniono priorytety" jest pojęciem miękkim, co oznacza, że w sprawach zatwierdzania przez Urząd Nadzoru planów finansowych Towarzystw dochodziłoby do licznych konfliktów, a być może i do wykorzystywania nacisków politycznych dla uzyskania zgody na taki plan, jaki przygotowało Towarzystwo, z owym mało precyzyjnym "uwzględnieniem priorytetów zdrowotnych ustalonych przez Ministra Zdrowia".

art. 108.1

PKPP Lewiatan uważa, że niewłaściwe jest nadanie Radzie Towarzystwa prawa opiniowania celowości utworzenia na terenie działania danego Towarzystwa nowych zakładów opieki zdrowotnej czy planów dotyczących podejmowania inwestycji w infrastrukturę czy aparaturę medyczną w już funkcjonujących zakładach. Istniejące w tym artykule zastrzeżenie, że owe opinie nie będą miały żadnych skutków dla jakichkolwiek decyzji (np. decyzji odnośnie umów Towarzystwa ze świadczeniodawcami) tym bardziej wskazuje na niezasadność przygotowywania tego typu opinii.

Rozwiązanie to może w praktyce okazać się bardzo niebezpieczne, bowiem może sprzyjać korupcji w celu pozyskania pozytywnej opinii Rady na temat rozwoju zakładów czy na temat tworzenia nowych zakładów tylko po to, aby potem tego typu opinie były wykorzystywane jako narzędzie nacisku na Towarzystwa podpisujące umowy ze świadczeniodawcami. Świadczeniodawca, który uzyska pozytywną opinię od Towarzystwa będzie oczekiwał większej przychylności w procedurach kontraktowania aniżeli ten, który takiej opinii nie otrzymał.

art. 128

Zdaniem PKPP Lewiatan zapis na temat wyrównania finansowego między Towarzystwami jest bardzo kontrowersyjny. W projekcie ustawy wskazuje się jedynie na bardzo ogólne kryteria, które mają być uwzględnione przy ustalaniu kwot owego wyrównania. Są to: liczba ubezpieczonych według wieku i płci oraz ryzyka zdrowotne przypisane ubezpieczonemu danej płci z danej grupy wiekowej z uwzględnieniem "określonych świadczeń wysokospecjalistycznych". Inne kryteria potrzebne dla ustalenia kwot wyrównania ma ustalić Minister Zdrowia w rozporządzeniu. Takie rozwiązanie oceniamy bardzo krytycznie z kilku powodów.

Po pierwsze nie zdefiniowano w ustawie, jakie świadczenia miałyby należeć do owych "określonych świadczeń wysokospecjalistycznych". W praktyce może to oznaczać, że Minister Zdrowia będzie dowolnie dobierał do rachunku wyrównawczego jakieś świadczenia z grupy świadczeń wysokospecjalistycznych (dla tego rodzaju świadczeń w prawie jest obecnie bardzo miękka definicja), tak, aby realizować jakieś cele polityczne przy okazji ustalania kwot wyrównania finansowego, albo po to, aby mieć instrument łagodzenia ewentualnych konfliktów między Towarzystwami w związku z przekazywaniem kwot wyrównania finansowego. Wbrew dobrej praktyce legislacyjnej, nie przedstawiono żadnej symulacji obrazującej, jakie kwoty byłyby oddawane czy otrzymywane przez różne Towarzystwa, przy obecnej prognozie przychodów ze składek powszechnego ubezpieczenia i prognozie demograficznej.

Obecne regulacje prawne dopuszczają możliwość ogromnej dowolności w ustalaniu kwot wyrównania przez Ministra. Oznacza to, że stale uruchamianoby silne naciski polityczne zarówno przez te Towarzystwa, które musiałyby oddawać część przypisanych im przychodów jak i przez te Towarzystwa, które chciałyby otrzymać jak najwięcej środków od innych Towarzystw.

Niepokoi również to, że w art. 129 projektu przewiduje się, że podstawą ustalania kwot wyrównania ma być prognoza przychodów ze składek na kolejne trzy lata. Zapis ten jest trudny w jednoznacznej interpretacji. Nie wiadomo, czy np. Minister Zdrowia będzie przygotowywał również prognozy kwot wyrównania czy też w jakiś jeszcze nieustalony sposób przy ustalaniu kwoty na dany rok będą brane pod uwagę powyższe prognozy. Zapisy dotyczące ustalania kwot wyrównania mają ogromne znaczenie dla przyszłej kondycji finansowej Towarzystw i dla stabilności finansowej całego systemu. Tymczasem obecne zapisy są wyrazem ogromnej słabości projektu podziału NFZ na kilka funduszy.

PKPP Lewiatan wyraża swój ogromny niepokój z powodu przedstawienia do konsultacji społecznych projektu zawierającego regulacje wprowadzające zmiany systemowe o dużym znaczeniu, a jednocześnie tak bardzo niedopracowane i tworzące obawy o finansową stabilizację całego systemu ochrony zdrowia i skalę konfliktów, w tym i konfliktów politycznych wokół planów finansowych zaproponowanych w projekcie Towarzystw, a w tym wokół kwot wyrównania finansowego. Od tych kwot będzie silnie zależała wielkość przychodów poszczególnych Towarzystw, a tym samym wielkość środków, które mogą poprzez umowy uzyskać świadczeniodawcy.

art. 137

Naszym zdaniem projekt ogólnych warunków umów powinien przygotowywać Urząd Nadzoru, a nie proponowane w projekcie Towarzystwo mające największą liczbę ubezpieczonych. W obecnym zapisie nie przewiduje się, aby to Towarzystwo uzgadniało ten projekt z innymi Towarzystwami (nie ma też zaleceń, aby takich uzgodnień dokonywał Urząd Nadzoru, czy też Minister Zdrowia przed wydaniem odpowiedniego rozporządzenia). Projekt przewiduje tylko uzgodnienie projektu ogólnych warunków umów z innymi towarzystwami. Zaskakujące jest również to, że nie planuje się uzgadniania projektu regulaminu negocjacji z reprezentatywnymi organizacjami świadczeniodawców, podczas gdy mają w tej ustawie nadane prawo uzgadniania takich regulaminów izby samorządowe zawodów medycznych i konsultanci krajowi.

Ogromnie niepokoi zapis wskazujący na prawo ministra do zmiany rozporządzenia odnośnie ogólnych warunków umów, gdy nastąpi "istotna zmiana uwarunkowań społeczno - gospodarczych", w sytuacji, gdy nie ma prawnej definicji owych uwarunkowań. Może to oznaczać, że minister będzie często zmieniał ogólne warunki umów, z różnych w prawie nie zdefiniowanych powodów. Nie zapewni to stabilności warunków kontraktowania, tak ważnych dla prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie ochrony zdrowia.

PKPP Lewiatan stanowczo przeciwstawia się próbom powrotu do sytuacji, która istniała już wiele lat temu, gdy warunki kontraktowania były zmieniane bardzo często i powodowały powstawanie wielkiej niepewności wśród świadczeniodawców. Niektórzy z nich wykorzystywali prawo do częstej zmiany warunków umów dla wpływania na odpowiednie władze dla dokonywania zmian korzystnych właśnie dla wybranych świadczeniodawców.

Pojęcie "uwarunkowania społeczno - gospodarcze" jest tak ogólne, że może powstać niebezpieczeństwo stałych nacisków niektórych Towarzystw czy świadczeniodawców na ministra dla dokonania zmiany ogólnych warunków umów, a tym samym do odchodzenia od stabilnych warunków gospodarowania.

art. 146

Zdaniem PKPP Lewiatan nie jest właściwe rozwiązanie zaproponowane w opiniowanym projekcie mówiące o tym, iż Towarzystwo nie przekazuje szczegółowych warunków umów do zaopiniowania reprezentatywnym organizacjom świadczeniodawców. Warunki te ich właśnie dotyczą i wskazane podmioty powinny mieć możliwości wyrażania swojej opinii przed ich zatwierdzeniem.

Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych Lewiatan dostrzega w przedłożonym projekcie wiele rozwiązań, które wydają się być słusznymi, lecz przedłożony projekt budzi również obawy, że propozycje w nim zawarte zagrożą stabilności finansowej systemu opieki zdrowia, a więc bezpieczeństwu obywateli RP. Uważamy, więc iż prace nad tym projektem powinny zostać wstrzymane, a korzystne rozwiązania z zakresu wzmocnienia nadzoru przeniesione do odrębnej ustawy.
Warszawa, 31 sierpnia 2008 r.
PKPP/421/7/MZ/2008