Wdrażanie przepisów UE

2009-10-12

Komisja Europejska podjęła działania celem zagwarantowania, że Belgia, Grecja, Irlandia, Włochy i Polska wdrożą uzgodnione prawodawstwo w dziedzinie rynku wewnętrznego. Komisja skieruje sprawy Belgii, Grecji i Włoch do Trybunału Sprawiedliwości WE w związku z niewdrożeniem przez nie dyrektywy w sprawie upraszczania wymogów sprawozdawczych w odniesieniu do łączenia się i podziału spółek.

Zgodnie z art. 228 Traktatu WE Komisja zadecydowała również o przesłaniu wezwań do usunięcia uchybienia, w których zwróciła się do Irlandii i Polski o wykonanie wcześniejszych wyroków Trybunału Sprawiedliwości WE dotyczących, odpowiednio, dyrektywy w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz dyrektywy w sprawie rynków instrumentów finansowych (MiFID). Jeżeli w terminie dwóch miesięcy Komisja nie otrzyma zadawalających odpowiedzi, może przesłać uzasadnioną opinię, a następnie skierować sprawę do Trybunału Sprawiedliwości WE wraz z wnioskiem o nałożenie kary pieniężnej.

Belgia, Grecja i Włochy
Komisja podjęła decyzję o skierowaniu spraw Belgii, Grecji i Włoch do Trybunału Sprawiedliwości WE w związku z niewdrożeniem do ich prawa krajowego dyrektywy dotyczącej rynku wewnętrznego w sprawie upraszczania wymogów sprawozdawczych w odniesieniu do łączenia się i podziału spółek.
Dyrektywa ta zmienia wymogi sprawozdawcze nakładane na spółki poprzez usunięcie obowiązku sporządzania sprawozdania przez niezależnego biegłego w przypadku łączenia się lub podziału spółek, jeżeli wszyscy akcjonariusze wyrażą na to zgodę. Dyrektywa została przyjęta w 2007 r. i po jej pełnym wdrożeniu ponad 600 000 spółek akcyjnych nie będzie już musiało zamawiać drogich sprawozdań biegłych dotyczących planów łączenia się lub podziału małych przedsiębiorstw.
Termin transpozycji dyrektywy upłynął w grudniu 2008 r.

Irlandia
Zgodnie z art. 228 Traktatu WE Komisja zadecydowała o przesłaniu Irlandii wezwania do usunięcia uchybienia, w związku z niewykonaniem przez nią wyroku Trybunału Sprawiedliwości WE z maja 2009 r. dotyczącego niewdrożenia trzeciej dyrektywy w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy.
Przyjęta w 2005 r. trzecia dyrektywa w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy opiera się na istniejących przepisach wspólnotowych i włącza do prawa UE dokonaną w czerwcu 2003 r. zmianę Czterdziestu Zaleceń Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF), międzynarodowego organu opracowującego standardy w dziedzinie zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. Dyrektywa ta zaostrza wspólnotowy system przeciwdziałania praniu pieniędzy, który ma obecnie zastosowanie do sektora finansowego, a także prawników, notariuszy, księgowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz kasyn. Zakres dyrektywy został rozszerzony i obejmuje obecnie podmioty świadczące usługi dla trustów i przedsiębiorstw oraz wszelkich dostawców towarów, jeżeli płatności są dokonywane w gotówce w kwocie wyższej niż 15 tysięcy euro. Dyrektywa zawiera ponadto wymóg stosowania narzędzi zapobiegających praniu pieniędzy (identyfikacja klienta i weryfikacja jego tożsamości, przechowywanie rejestrów, szkolenie personelu itp.) w walce z finansowaniem terroryzmu, a także wprowadza dodatkowe wymogi i zabezpieczenia dotyczące sytuacji podwyższonego ryzyka (np. transakcji z bankami korespondentami mającymi siedzibę poza UE).
Termin transpozycji tej dyrektywy upłynął dnia 15 grudnia 2007 r.

Polska
Zgodnie z art. 228 Traktatu WE Komisja zadecydowała o przesłaniu Polsce wezwania do usunięcia uchybienia, w którym zwróciła się o informacje na temat środków podjętych w celu wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości WE z dnia 19 marca 2008 r. (C-143/08) dotyczącego niewdrożenia dyrektywy 2006/73/WE wprowadzającej środki wykonawcze do dyrektywy w sprawie rynków instrumentów finansowych (MiFID). Dotychczas Polska nie powiadomiła Komisji o podjęciu środków koniecznych do wykonania wyroku Trybunału. Wszystkie państwa członkowskie powinny były wdrożyć dyrektywę wprowadzającą środki wykonawcze do MiFID do dnia 31 stycznia 2007 r.
Dyrektywa MiFID tworzy ramy prawne dla świadczenia usług inwestycyjnych w UE poprzez ustalenie warunków udzielania zezwoleń i prowadzenia działalności dla przedsiębiorstw inwestycyjnych i rynków regulowanych. Główną cechą omawianego systemu jest możliwość wykorzystywania przez przedsiębiorstwa inwestycyjne zezwolenia udzielonego w jednym państwie członkowskim do świadczenia usług finansowych w innym państwie członkowskim. Przedsiębiorstwa z państw członkowskich, które nie dokonały transpozycji dyrektyw, a także przedsiębiorstwa z innych państw członkowskich pragnące prowadzić działalność gospodarczą na terytorium państw członkowskich, które opóźniają transpozycję, nie mogą w pełni korzystać z omawianego systemu.

Aktualne informacje na temat postępowań w sprawie naruszenia przepisów dotyczących wszystkich państw członkowskich można znaleźć na następującej stronie internetowej:
http://ec.europa.eu/community_law/index_en.htm

Źródło: Komisja Europejska