Po grudniowym szczycie Rady Europejskiej

2009-12-17

10–11 grudnia 2009 r. odbył się szczyt Rady Europejskiej w Brukseli. Przywódcy państw i rządów 27 krajów UE z zadowoleniem przyjęli wejście w życie traktatu lizbońskiego, podjęli tematykę sytuacji gospodarczej i finansowej w krajach UE, jak również odnieśli się do konferencji ONZ nt zmian klimatycznych, odbywającej się w tych dniach w Kopenhadze.

Sytuacja gospodarcza finansowa oraz nowa strategia UE 2020

Odnotowując, że sytuacja gospodarcza zaczyna wykazywać oznaki stabilizacji, przywódcy Rady Europejskiej podkreślili istotne znaczenie opracowywania wiarygodnych i skoordynowanych strategii wychodzenia z szeroko zakrojonych polityk stymulacyjnych. W tym kontekście wskazano na postanowienia paktu stabilności i wzrostu który pozostaje zasadniczym elementem unijnych ram budżetowych. Odnośnie prac nad nową strukturą nadzoru finansowego w Europie, Rada Europejska wyraziła gotowość do negocjacji z Parlamentem Europejskim w celu szybkiego przyjęcia pakietu nowych ram nadzoru, tak by nowy system mógł uzyskać gotowość operacyjną w 2010 roku.

Przywódcy 27 rządów i państw UE podkreślili potrzebę przyjęcia nowego podejścia przy tworzeniu strategii UE 2020, przy uwzględnieniu gospodarczych i społecznych skutków kryzysu, a także wyzwań związanych ze starzeniem się społeczeństw, rosnącymi nierównościami i zmianą klimatu. Przypomniano, że elementy nowej strategii należy opracować przed kolejnym wiosennym spotkaniem Rady Europejskiej w 2010 roku i powinny one uwzględniać:
• zapewnienie stabilnych finansów publicznych, z jednoczesnym zachowaniem inwestycji i dobrobytu społecznego,
• stworzenie skutecznych rynków pracy sprzyjających integracji społecznej,
• dalsze wzmacnianie rynku wewnętrznego i pełnego wykorzystania wzajemnych korzyści płynących z handlu zewnętrznego i otwartości.

Podjęto również tematykę zrównoważonego rozwoju, który - na mocy traktatu lizbońskiego – jest jednym z najważniejszych celów Unii Europejskiej. W tym zakresie przypomniano, że w przyszłości trzeba będzie w większym stopniu skupić się na przejściu na bezpieczną i zrównoważoną niskoemisyjną oraz niskonakładową gospodarkę.

Konferencja kopenhaska w sprawie zmiany klimatu

Przywódcy polityczni przypomnieli, że wszystkie strony muszą całkowicie poświęcić się dla osiągnięcia w Kopenhadze globalnego, kompleksowego, ambitnego i politycznie wiążącego porozumienia. Podkreślono, że porozumienie takie powinno obejmować wszystkie elementy składowe planu działania z Bali i być oparte na podstawowych elementach protokołu z Kioto. Porozumienie powinno doprowadzić do sfinalizowania, najlepiej w terminie sześciu miesięcy od konferencji, prawnie wiążącego instrumentu na okres rozpoczynający się 1 stycznia 2013 r. Pewne działania natomiast (działania przystosowawcze i łagodzące, szczególnie w krajach znajdujących się w niekorzystnym położeniu oraz tych najsłabiej rozwiniętych) należy podejmować już od roku 2010. Uczestnicy unijnego szczytu wyrazili gotowość do udziału w finansowaniu takich działań o wysokości 2,4 mld EUR rocznie w latach 2010–2012.
Ponadto, podtrzymano deklaracje UE o wspólnym celu jakim jest utrzymanie uzasadnionego naukowo limitu globalnego ocieplenia poniżej poziomu 2°C, a także o warunkowej ofercie, zakładającej redukcję emisji do 2020 roku o 30% w porównaniu z poziomami z roku 1990, o ile inne kraje rozwinięte zobowiążą się do porównywalnej redukcji emisji, a kraje rozwijające się wniosą wkład na miarę swoich zobowiązań i możliwości.

Odnosząc się do nowego traktatu, który wszedł w życie 1. grudnia 2009 uczestnicy spotkania Rady Europejskiej zwrócili się do wysokiego przedstawiciela o przedstawienie propozycji dotyczącej organizacji i funkcjonowania nowego organu dyplomatycznego UE (Europejska Służba Działań Zewnętrznych). Przywódcy polityczni przyjęli również nowy wieloletni program na lata 2010–2014, znany jako program sztokholmski, którego celem jest dalszy rozwój przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Ponadto zatwierdzono konkluzje Rady z dnia 8 grudnia 2009 r. pt. „Rozszerzenie / proces stabilizacji i stowarzyszenia” oraz przyjęto oświadczenia w sprawie Iranu i Afganistanu.