W piątek 17 października 2008 r. Rada Ministrów przyjęła projekt nowelizacji ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz projekt ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym

2008-10-21

W piątek 17 października 2008 r. Rada Ministrów przyjęła projekt nowelizacji ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz projekt ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym. Poniżej przedstawiamy główne założenia ustawy.

Nowelizacja ustawy o swobodzie działalności gospodarczej

Projekt stanowi drugi część nowelizacji ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Projekt zakłada m.in.:

· Skrócenie czasu trwania kontroli w firmach i uzależnienie czasu trwania kontroli od wielkości firmy; zgodnie z projektem czas trwania wszystkich kontroli u przedsiębiorcy w jednym roku kalendarzowym nie będzie mógł przekroczyć: 12 dni roboczych u mikroprzedsiębiorców, 18 dni roboczych u małych przedsiębiorców, 24 dni roboczych u średnich przedsiębiorców, 48 dni roboczych u pozostałych przedsiębiorców.

· Przyjęcie zasady, że to nie przedsiębiorca będzie kontrolowany, ale prowadzona przez niego działalność gospodarcza.

· Przedsiębiorca, który poniósł rzeczywistą szkodę wskutek kontroli przeprowadzonej niezgodnie z przepisami, będzie przysługiwać odszkodowanie. Jednocześnie dowody zgromadzone przez organ kontroli z naruszeniem prawa, nie będą mogły stanowić dowodu w postępowaniu administracyjnym, podatkowym, karnym lub karnoskarbowym, dotyczącym przedsiębiorcy.

· Kontrolerzy będą musieli powiadamiać przedsiębiorcę o zamiarze przeprowadzenia kontroli, z wyjątkiem szczególnych przypadków wskazanych w projekcie ustawy.

· Przedsiębiorca będzie mógł wnieść sprzeciw wobec podjęcia i wykonywania kontroli z naruszeniem przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Sprzeciw będzie można wnieść w ciągu 3 dni roboczych od daty rozpoczęcia czynności kontrolnych. Wniesienie sprzeciwu powoduje wstrzymanie czynności kontrolnych z chwilą doręczenia kontrolującemu zawiadomienia o jego wniesieniu. Sprzeciw ma być rozpatrywany w terminie 3 dni roboczych od daty jego otrzymania. Jego rozpatrzenie ma kończyć wydanie postanowienia o odstąpieniu od czynności kontrolnych lub ich kontynuowaniu. Na postanowienie przedsiębiorcy będzie przysługiwać zażalenie. Na czas rozpatrywania sprzeciwu dowody mające związek z zakresem kontroli zostaną zabezpieczone.

· Wszystkie formalności związane z rejestracją działalności gospodarczej będzie można załatwić zgodnie z zasadą „jednego okienka”. W urzędzie gminy przedsiębiorca będzie składał tylko jeden wniosek o wpis do rejestrów (może to zrobić również elektronicznie). Zasada „jednego okienka” będzie formą przejściową rejestracji działalności gospodarczej przed wprowadzeniem rozwiązania „zero okienka”. Docelowo przedsiębiorca będzie wypełniał jedynie wniosek o rejestrację firmy na stronie internetowej, który wyśle na adres specjalnej platformy informatycznej – Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG). Przewiduje się, że w ciągu 5 lat od uruchomienia platformy informatycznej przedsiębiorcy zrezygnują ze składania wniosków w formie papierowej, chociaż będzie to nadal możliwe. Nowym rozwiązaniem będzie to, że działalność gospodarczą będzie można rozpocząć w dniu złożenia wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej lub po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym.

· CEIDG, oprócz funkcji ewidencyjnej, będzie też pełnić funkcję informacyjną. Oznacza to, że będzie udostępniać na stronie internetowej dane o przedsiębiorcach – osobach fizycznych oraz wszystkich firmach, których działalność podlega reglamentacji, czyli wymaga np. koncesji, zezwolenia, licencji. Dzięki temu zwiększą się szanse przedsiębiorców na uzyskanie wiarygodnych informacji o potencjalnych partnerach biznesowych. Będzie to służyło zwiększeniu bezpieczeństwa obrotu gospodarczego. CEIDG zapewni też elektroniczną wymianę informacji między np. urzędem skarbowym, ZUS i GUS.



Ustawa o Partnerstwie Publiczno-Prywatnym

Zgodnie z projektem ustawy Partnerstwem publiczno-prywatnym (PPP) będzie wspólna realizacja przedsięwzięcia oparta na podziale zadań i ryzyk pomiędzy podmiotem publicznym i partnerem prywatnym. Nowe prawo ma wyeliminować zbędne obciążenia biurokratyczne oraz przyczynić się do aktywizacji podmiotów publicznych.

Projekt ustawy o PPP ma charakter ramowy, w formule tzw. umbrella agreement. Zrezygnowano w niej ze szczegółowego wykazu zawartości umowy, określając jedynie jej zasadnicze elementy. Ramy ustawy określają, iż:

Partner prywatny zobowiązuje się do realizacji przedsięwzięcia za wynagrodzeniem oraz poniesienia w całości albo w części wydatków na jego realizację lub poniesienia ich przez osobę trzecią;
Podmiot publiczny zobowiązuje się do współdziałania w osiągnięciu celu przedsięwzięcia, w szczególności poprzez wniesienie wkładu własnego;
Każda ze stron umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym ponosi część ryzyka powodzenia przedsięwzięcia. W ten sposób nawiązuje się do uznanych na świecie modeli partnerstwa publiczno-prywatnego.
Projekt znosi obowiązek przeprowadzania kosztownych i uciążliwych analiz poprzedzających rozpoczęcie inwestycji w ramach PPP.

Przedsięwzięcia, w których wkład budżetu państwa w ich realizację będzie przekraczał 100 mln zł będą wymagały zgody ministra finansów. Obowiązek uzyskania zgody nie dotyczy jednak środków przeznaczonych na finansowanie programów operacyjnych, o których mówią przepisy ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, a więc projektów współfinansowanych ze środków unijnych.

Przepisy projektu ustawy wyraźnie dopuszczają możliwość dofinansowania przedsięwzięć realizowanych w formie PPP środkami unijnymi. Zachowane będą preferencyjne zasady opodatkowania uczestników przedsięwzięć w ramach PPP. Wkład podmiotu publicznego otrzymany przez partnera prywatnego i przeznaczony na cele określone w umowie będzie wolny od podatku dochodowego.

Zgodnie z założeniami, rozwiązania przyjęte w projekcie ustawy wyeliminują nadmierne obciążenia, dając zainteresowanym większą swobodę kształtowania partnerstwa, ochronę interesów publicznych i interesów partnerów prywatnych.

Ważnym przesłaniem projektowanej ustawy jest fakt, że jej przepisy nie narzucają ściśle określonego katalogu przedsięwzięć, jakie będzie można realizować w formule PPP. Wystarczy, że obie strony ustalą, że wynagrodzenie będzie uzależnione od wyników pracy partnera prywatnego i obie strony podzielą się ryzykiem. Taka forma współpracy jest stosowana w praktyce w wielu państwach Europy, w USA czy w Kanadzie. Projekt ustawy jest częścią Pakietu na rzecz przedsiębiorczości.