PKPP złożyła wniosek do Trybunału Konstytucyjnego dotyczący nowelizacji ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

2002-11-13

PKPP złożyła wniosek do Trybunału Konstytucyjnego dotyczący nowelizacji ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych po dokonaniu konsultacji z
zainteresowanymi członkami PKPP oraz analizie prawnej przepisów ustawy o
zmianie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji 12 listopada br
skierowała do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o stwierdzenie jej
zgodności z Konstytucją.


Sprzeciw PKPP budziły i budzą nadal przepisy, których tworzeniu
towarzyszyło najwięcej emocji tj. wprowadzenie zakazów: sprzedaży bez
marży, sprzedaży premiowej, sprzedaży pod własną marką, ograniczeń w
emisji bonów towarowych, czy w końcu brak przepisów przejściowych, które
pozwalałyby przedsiębiorcom na rzeczywiste dostosowanie się do nowych
warunków prawnych funkcjonowania ich firm.
Pracom w parlamencie nad ustawą towarzyszył niezwykły pośpiech, który nie
sprzyjał rzeczowej dyskusji i analizie skutków ekonomicznych wprowadzanych
rozwiązań.
Dlatego też w ustawie pojawiły się przepisy pozbawione jakiegokolwiek
ekonomicznego uzasadnienia, które będą szkodzić gospodarce i konsumentowi,
a jednocześnie ich skuteczność w rzekomej ochronie interesów małych
przedsiębiorców będzie iluzoryczna. W zasadzie żaden organ państwowy nie
będzie w stanie skontrolować prawidłowości stosowania przepisów
dotyczących emisji bonów towarowych, przestrzegania zakazu sprzedaży bez
marży, czy zakazu sprzedaży towarów pod własną marką powyżej 20%.
Tworzenie prawa, o którym z góry wiadomo, że nie może być przestrzegane,
jest nieetyczne i wpływa demoralizująco na uczestników obrotu.
Względy natury praktycznej, jak również fakt, że przepisy ustawy
naruszają liczne przepisy Konstytucji, są nieuzasadnione ekonomicznie i
przyczynią się do dalszego wyhamowania aktywności gospodarczej, zwłaszcza
małych i średnich przedsiębiorców wywołały oczekiwanie wśród
przedsiębiorców na zakwestionowanie zgodności z Konstytucją nowelizacji
ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.
Na dodatek postanowienia ustawy są sprzeczne z regulacjami Unii
Europejskiej, co może utrudniać polskim przedsiębiorcom działanie na
wspólnym rynku

W skierowanym do Trybunału Konstytucyjnego wniosku Polskiej Konfederacji
Pracodawców Prywatnych kwestionuje następujące przepisy ustawy:

W skierowanym do TK wniosku PKPP kwestionuje następujące przepisy ustawy:
1)Art. 15 ust. 1 pkt 4 - pobieranie dodatkowych opłat ze względu
na naruszenie zasady:
-przyzwoitej legislacji i zasady określoności przepisów prawa
(wywodzone z art. 2 Konstytucji RP wyrażającego zasadę państwa prawnego),
- proporcjonalności w ograniczaniu praw i wolności obywateli (art.
31 ust. 3 Konstytucji RP),
-ograniczenia swobody prowadzenia działalności gospodarczej (art.
20 i 22 Konstytucji)
-kreowania nowych przepisów w tekście ustawy przez Senat (art. 121
ust. 2 Konstytucji)
2)Art. 15 ust. 3 i 5 ustawy - sprzedaż bez marży ze względu na
naruszenie zasady:
-przyzwoitej legislacji i określoności przepisów prawa (art. 2
Konstytucji RP wyrażającego zasadę państwa prawnego),
-proporcjonalności w ograniczeniu swobody gospodarczej (art. 31
ust. 3 w związku z art. 22 Konstytucji RP),
-równości wobec prawa (art. 32 Konstytucji RP),
-kreowania nowych przepisów w tekście ustawy przez Senat (art. 121
ust. 2 Konstytucji)
3)Art. 15 ust. 2 pkt 3 w związku z art. 15 z art. 15 ust. 1 pkt 5
oraz w zw. z art. 15 ust. 2 pkt 1 i 2 - ogólne ograniczenie emisji bonów
ze względu na naruszenie zasady:
-zasady przyzwoitej legislacji (art. 2 Konstytucji RP
wyrażającego zasadę państwa prawnego),
-kreowania nowych przepisów w tekście ustawy przez Senat (art. 121
ust. 2 Konstytucji)
4)Art. 15 ust. 4 pkt 1 i 2 w zw. z art. 15 ust. 3 - szczegółowe
ograniczenia w emisji bonów ze względu na naruszenie zasady:
-zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa oraz
zasady ochrony interesów w toku (art. 2 Konstytucji RP wyrażającego zasadę
państwa prawnego),
-przyzwoitej legislacji (art. 2 Konstytucji),
-równości (art. 32 Konstytucji RP)
-kreowania nowych przepisów w tekście ustawy przez Senat (art. 121
ust. 2 Konstytucji),
5)Art. 17a ust. 1 i 2 - zakaz sprzedaży premiowej ze względu na
naruszenie zasady:
-zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa oraz
zasady ochrony interesów w toku (art. 2 Konstytucji RP wyrażającego zasadę
państwa prawnego),
-określoności przepisów prawa (art. 2 Konstytucji RP wyrażającego
zasadę państwa prawnego),
-proporcjonalności w ograniczeniu wolności prowadzenia
działalności gospodarczej (art. 31 ust. 3 w związku z art. 22 Konstytucji
RP)
6)Art. 17d - zakaz sprzedaży pod własną marką ze względu na
naruszenie zasady:
-przyzwoitej legislacji i określoności przepisów prawa (art. 2
Konstytucji RP wyrażającego zasadę państwa prawnego),
-proporcjonalności (art. 31 ust. 3 Konstytucji),
-zasady równości (art. 32 Konstytucji RP),
-ochrony własności (art. 64 Konstytucji RP)

7)Art. 2 ustawy nowelizującej, określający okres vacatio legis na
3 miesiące w odniesieniu do wszystkich zakwestionowanych przepisów ze
względu na naruszenie zasady przyzwoitej legislacji, stanowiącą przejaw
ogólnej zasady ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez
nie prawa. (art. 2 Konstytucji)
8)Ponadto we wniosku podnoszona jest sprzeczność zaskarżonych
przepisów z Prawem UE, a w szczególności z zasadami:
-swobody przepływu towarów zagwarantowaną, w art. 28 Traktatu
ustanawiającego Wspólnotę Europejską,
-swobody zakładania przedsiębiorstw zagwarantowaną w art. 43 TWE,
-swobody świadczenia usług zawartą w art. 49 TWE,
-ogólnymi zasadami prawa wspólnotowego i podstawowymi wolnościami,
w szczególności: określoności prawa, ochrony uzasadnionych oczekiwań i
dobrej wiary oraz równości wobec prawa,

Wyjaśnienie

9)Art. 15 ust. 1 pkt 4 - pobieranie dodatkowych opłat ze względu
na naruszenie zasady:
-przyzwoitej legislacji i zasady określoności przepisów prawa
(wywodzone z art. 2 Konstytucji RP wyrażającego zasadę państwa prawnego)
Zasada przyzwoitej legislacji w jednym ze swoich aspektów wyraża obowiązek
stanowienia precyzyjnych przepisów prawnych, które są spójne zarówno
wewnętrznie, jak i zewnętrznie (a więc w stosunku do innych przepisów
prawa), a tym samym nie powodują istotnych sporów interpretacyjnych i
zapewniają choćby względną jednolitość ich stosowania.
Kwestionowany przepis narusza tę zasadę ponieważ nieprecyzyjne określa
zachowania, których zakazuje. Brak precyzji dotyczy podstawowego
sformułowania normy "pobieranie innych niż marża handlowa opłat za
przyjęcie towaru do sklepu" i to w zakresie jego obydwóch elementów:
"marża handlowa" i "opłata za przyjęcie do sklepu".

-proporcjonalności w ograniczaniu praw i wolności obywateli (art.
31 ust. 3 Konstytucji RP) oraz ograniczenia swobody prowadzenia
działalności gospodarczej (art. 20 i 22 Konstytucji)
Ingerencja ustawodawcy w wolności i prawa obywateli jest dopuszczalna w
konstytucyjnie określonych przypadkach, nie może być jednak nadmierna, to
znaczy sprzeczna z zasadą proporcjonalności.

Zgodnie z art. 22 Konstytucji, zasada wolności działalności gospodarczej
może być ograniczona jedynie ustawowo i tylko ze względu na ważny interes
publiczny.
Ograniczenie wolności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w niezbędnym
zakresie, w charakterze wyjątku od zasady.

Zdaniem PKPP w przypadku tego przepisu wprowadzenie ograniczeń nie jest
ani niezbędne, ani też nie służy interesom małych i średnich firm, w
rzekomym interesie których jest wprowadzane. Wprowadzenie regulacji nie
zostało poprzedzone pełną analizą ekonomiczną dotyczącą tego, czy interes
małych przedsiębiorców jest rzeczywiście naruszany przez pobieranie opłat
za przyjęcie towaru do sklepu, mimo tego, że dopiero taka analiza pozwala
odpowiedzieć rzetelnie na pytanie o to, czy w ogóle istnieje potrzeba
interwencji regulacyjnej. Co więcej, nawet w pracach legislacyjnych nad
ustawą wskazywano, że zakaz pobierania opłat za przyjęcie towaru do sklepu
nie jest konieczny dla realizacji celu nowelizacji, jakim jest ochrona
małych i średnich przedsiębiorców. Jest to istotne w szczególności z tego
względu, że współpraca pomiędzy dużymi sieciami handlowymi a małymi i
średnimi przedsiębiorcami (np. wytwórcami produktów spożywczych) stwarza
tym ostatnim szeroką możliwość zbytu dla produkowanych towarów i usług.
Opłaty za przyjęcie towaru do sieci sklepów funkcjonujących na licznych
rynkach geograficznych i konsumenckich pozwalają małym i średnim
przedsiębiorcom na dokonanie ekspansji na te rynki oraz - w późniejszym
etapie na zwiększenia udziału w danym rynku.

-kreowania nowych przepisów w tekście ustawy przez Senat (art. 121
ust. 2 Konstytucji)
Oprócz naruszenia wskazanych powyżej zasad konstytucyjnych nowelizacja
ustawy wprowadzająca zakaz pobierania opłat za przyjęcie towaru do sklepu
naruszyła także istotny proceduralny wymóg konstytucyjny, a mianowicie
zakaz wprowadzania przez Senat w formie poprawek istotnych nowych
postanowień ustawowych.

10)Art. 15 ust. 3 i 5 ustawy - sprzedaż bez marży ze względu na
naruszenie zasady:
-przyzwoitej legislacji i określoności przepisów prawa (art. 2
Konstytucji RP wyrażającego zasadę państwa prawnego)
Przedsiębiorcy nie będą mogli ustalić jaka powinna być stosowana marża, by
pozwoliło to na odrzucenie zarzutów o czyn nieuczciwej konkurencji.
Podobnie zatem, jak w przypadku zakazu pobierania opłat za przyjęcie
towaru do sklepu, niemożliwe jest ustalenie obszaru działań zakazanych i
dozwolonych w świetle omawianego przepisu.

-proporcjonalności w ograniczeniu swobody gospodarczej (art. 31
ust. 3 w związku z art. 22 Konstytucji RP)
Wprowadzanie tego przepisu jest zbędne, ponieważ zapobieganie sprzedaży
bez uwzględnienia marży handlowej jest możliwe, między innymi poprzez
stosowanie dotychczasowych przepisów przeciwdziałających nieuczciwej
konkurencji. Mnożenie przepisów, których celem jest przeciwdziałanie tym
samym zjawiskom, prowadzi do nadregulacji - ustanawiania nowych przepisów
w określonym obszarze w sytuacji gdy przepisy istniejące - mające ten sam
lub zbliżony cel - w ogóle nie są wdrażane, oraz prowadzi do niejasności
co do wzajemnej relacji przepisów. Natomiast o nieskuteczności rozważanej
regulacji świadczy fakt, że wystarczające jest zastosowanie minimalnej
marży (np. 1 grosz), aby móc (w oparciu o literalne brzmienie
rozpatrywanego przepisu) bronić stanowiska, że tak ustalona cena
uwzględnia marżę handlową, a tym samym spełnia wymogi omawianego przepisu.
-równości wobec prawa (art. 32 Konstytucji RP)
Zasada równości wobec prawa polega na tym, iż wszystkie podmioty prawa,
charakteryzujące się daną cechą istotną (relewantną) w równym stopniu,
mają być traktowane równo, a więc według jednakowej miary, bez zróżnicowań
zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących. Różnicowanie podmiotów
prawa jest dopuszczalne na gruncie zasady równości, w szczególności wtedy,
jeżeli jest zgodne z zasadą sprawiedliwości społecznej
a także z innymi zasadami konstytucyjnymi.

PKPP zarzuca kwestionowanej regulacji brak relewantnego kryterium
różnicowania podmiotów. Konfederacja wyraża pogląd, zgodnie z którym
kryterium różnicujące 400 m2 nie pozostaje w związku z celem
projektowanych przepisów, w tym w między innymi, nie pozostaje z tym celem
w związku bezpośrednim. Zdaniem Konfederacji powierzchnia sprzedaży nie
jest czynnikiem kształtującym istotnie pozycję rynkową danego
przedsiębiorcy, a tym samym nie może być uznana za miarodajne w ocenie
wpływu danego przedsiębiorcy na stan konkurencji.
-kreowania nowych przepisów w tekście ustawy przez Senat (art. 121
ust. 2 Konstytucji)
11)Art. 15 ust. 2 pkt 3 w związku z art. 15 z art. 15 ust. 1 pkt 5
oraz w zw. z art. 15 ust. 2 pkt 1 i 2 - ogólne ograniczenie emisji bonów
ze względu na naruszenie zasady:
-zasady przyzwoitej legislacji (art. 2 Konstytucji RP
wyrażającego zasadę państwa prawnego)
Cel, jakim jest zapobieganie utrudnianiu dostępu do rynku, zasługuje na
pełne poparcie. Jednak pod względem konstrukcji prawnej zakaz emisji bonów
został ustanowiony z naruszeniem zasady przyzwoitej legislacji. Wskazana
norma prawna zakazuje bowiem między innymi emisji bonów, które mogą być
zrealizowane tylko u przedsiębiorców pozostających w "związku
gospodarczym", a jednocześnie ustawa nie zawiera definicji pojęcia
"związek gospodarczy". Naruszenie zasady przyzwoitej legislacji przez
rozpatrywaną normę polega więc na tym, że nie jest możliwe wystarczająco
precyzyjne określenie znaczenia terminu "związek gospodarczy", niezbędnego
dla ustalenia treści normy.

-kreowania nowych przepisów w tekście ustawy przez Senat (art. 121
ust. 2 Konstytucji)
12)Art. 15 ust. 4 pkt 1 i 2 w zw. z art. 15 ust. 3 - szczegółowe
ograniczenia w emisji bonów ze względu na naruszenie zasady:
-zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa oraz
zasady ochrony interesów w toku (art. 2 Konstytucji RP wyrażającego zasadę
państwa prawnego)
Konfederacja stwierdza, że szczegółowe ograniczenia emisji bonów
wprowadzone przez nowelizację naruszają zasadę zaufania obywateli do
państwa i stanowionego przez nie prawa oraz zasadę ochrony interesów w
toku, ponieważ nie pozostawiają podmiotom emitującym bony czasu
pozwalającego im na dostosowanie się do nowej sytuacji prawnej. W
szczególności przepisy te zostały wprowadzone przy zastosowaniu zbyt
krótkiej w świetle specyfiki emisji bonów vacatio legis oraz bez
zastosowania jakichkolwiek przepisów przejściowych.

-przyzwoitej legislacji (art. 2 Konstytucji)
Nie jest jasne, czy przepisy zakazujące emisji i oferowania bonów poniżej
ich wartości nominalnej dotyczą jedynie sklepów wielkopowierzchniowych
(pierwsza możliwość interpretacji), czy też mają zastosowanie do bonów
emitowanych przez innych przedsiębiorców, np. przez sieci restauracji.
(druga możliwość interpretacji). Ograniczenia emisji bonów ustanowione w
Ustawie odnoszą się, zgodnie z intencjami ustawodawcy - także do
wszystkich przedsiębiorców (dowodem są w tym zakresie ogólne ograniczenia
emisji bonów).

-równości (art. 32 Konstytucji RP)
W przypadku kiedy, szczegółowe ograniczenia emisji bonów odnoszone miałyby
być wyłącznie do sklepów wielkopowierzchniowych, PKPP zakwestionowała
zgodność takiego rozwiązania prawodawczego z zasadą równości, wyrażoną w
art. 32 Konstytucji. W szczególności za niezgodne ze wskazaną zasadą
Konfederacja uznaje przyjęte przez prawodawcę kryterium różnicowania,
którym jest granica 400 m2 powierzchni sprzedaży obiektu handlowego.
Kryterium to tworzy spośród przedsiębiorców dwie grupy - przedsiębiorców
prowadzących sprzedaż w obiekcie handlowym o powierzchni sprzedaży
przekraczającej 400 m2 oraz pozostałych przedsiębiorców.

-kreowania nowych przepisów w tekście ustawy przez Senat (art. 121
ust. 2 Konstytucji)
13)Art. 17a ust. 1 i 2 - zakaz sprzedaży premiowej ze względu na
naruszenie zasady:
-zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa oraz
zasady ochrony interesów w toku (art. 2 Konstytucji RP wyrażającego zasadę
państwa prawnego)
Zakaz prowadzenia sprzedaży premiowej, ingeruje w roczne plany działań
marketingowych oraz roczne plany sprzedaży ustalane przed początkiem
każdego roku obrotowego. Przepis likwiduje bowiem możliwość użycia przez
przedsiębiorstwa jednego z głównych narzędzi działań marketingowych.
Ingerencja w roczne plany sprzedaży oznacza konieczność rewizji
kilkuletnich planów rozwoju firm handlowych, co w oczywisty sposób wymaga
korekty zamierzeń gospodarczych w perspektywie długofalowej. Tym samym
omawiany przepis będzie wywoływał negatywne skutki we wszystkich aspektach
działalności firm handlowych, m.in. w odniesieniu do ilości zamówień,
rozmiarów inwestycji, sposobu finansowania, ilości zatrudnianych
pracowników, indywidualnych premii realizowanych przez pracowników i
będących tzw. ruchomym składnikiem wynagrodzenia.

-określoności przepisów prawa (art. 2 Konstytucji RP wyrażającego
zasadę państwa prawnego)
Szczególne wątpliwości interpretacyjne budzi pojęcie "niewielkiej
wartości" premii i nagród, które mogą być dołączane do zakupywanych
produktów. Możliwe są tu aż trzy interpretacje: obiektywnie niewielka
wartość rynkowa, obiektywnie niewielka cena nabycia (wytworzenia) towaru
lub usługi przez sklep, niewielka wartość towaru lub usługi w stosunku do
przedmiotu sprzedaży.

-proporcjonalności w ograniczeniu wolności prowadzenia
działalności gospodarczej (art. 31 ust. 3 w związku z art. 22 Konstytucji
RP)
PKPP prezentuje stanowisko, zgodnie z którym ograniczenie wolności
prowadzenia działalności gospodarczej, polegające na zakazie prowadzenia
sprzedaży premiowej, narusza zasadę proporcjonalności, ze względu na co
najmniej niewspółmierność nakładanych ograniczeń do odnoszonych korzyści w
zakresie interesu publicznego lub chronionych konstytucyjnie praw innych
podmiotów.

14)Art. 17d - zakaz sprzedaży pod własną marką ze względu na
naruszenie zasady:
-przyzwoitej legislacji i określoności przepisów prawa (art. 2
Konstytucji RP wyrażającego zasadę państwa prawnego)
W odniesieniu do zakazu sprzedaży pod własną marką Konfederacja wykazuje
dwa terminy, których wieloznaczność nie pozwala na jednoznaczne
odtworzenie normy prawnej. Terminami tymi są "sklep dyskontowy" oraz
"marka".
Zdaniem Konfederacji termin 'sklep dyskontowy" jest bardzo niejasny, a
mimo to nie został zdefiniowany w przepisach prawa. Dla określenia pojęcia
"sklepy dyskontowe" używane są w różnych konfiguracjach definicyjnych
różne kryteria.
Podobnie niejasność terminu "marka", użytego w omawianym przepisie
uwidacznia się w relacji do innego, obecnego w przepisach prawa terminu
"znak towarowy".

-proporcjonalności (art. 31 ust. 3 Konstytucji)
Podział ról pomiędzy dużymi przedsiębiorcami prowadzącymi sklepy, zwykle
sieci sklepów, a małymi i średnimi przedsiębiorcami będącymi producentami
towarów, jest przykładem symbiozy gospodarczej, wypracowanej w ramach
wolnego rynku. Symbioza ta opiera się na założeniu, że dzięki współpracy
dwóch podmiotów, z których każdy charakteryzuje się innymi pozytywnymi
cechami, pozwalającymi skutecznie konkurować na rynku, możliwe jest
osiągnięcie wyniku optymalnego dla obu stron. Gdyby było inaczej, mali
przedsiębiorcy z pewnością preferowaliby sprzedaż towarów we własnym
zakresie i nie angażowaliby się w umowy z dużymi przedsiębiorcami
prowadzącymi sprzedaż pod własną marką. W tak ukształtowaną relację
pomiędzy dwoma podmiotami gospodarczymi interweniował prawodawca poprzez
wprowadzenie zakazu sprzedaży pod własną marką. Posunięcie to nie zostało
przy tym poprzedzone badaniem potrzeb i możliwości potencjalnych
(wskazywanych przez projektodawców przepisu) beneficjantów zakazu
sprzedaży pod własną marką.
W szczególności nie zostały przedstawione jakiekolwiek dane wskazujące na
to, czy budowa własnych marek jest w ogóle priorytetem małych i średnich
przedsiębiorców.
-zasady równości (art. 32 Konstytucji RP)
Zdaniem Konfederacji zakaz sprzedaży pod własną marką skierowany tylko do
sieci sklepów dyskontowych nie jest oparty na kryterium podmiotowym, które
spełnia warunek precyzyjności. Jak bowiem wskazano powyżej termin "sklep
dyskontowy" nie może zostać zinterpretowany w sposób, który pozwoli
ustalić jego jednoznaczne rozumienie. Tym samym nie sposób przy pomocy
kryterium "statusu sklepu dyskontowego" oddzielić podmioty podległe
regulacji od podmiotów, których ona nie dotyczy.
Wprowadzenie rozróżnienia na przedsiębiorców prowadzących sklepy
dyskontowe i innych przedsiębiorców, w tym prowadzących inne sklepy niż
dyskontowe, jest rozróżnieniem, którego nie można pogodzić z
konstytucyjnym wymogiem precyzyjnego formułowania kryterium, na podstawie
którego różnicuje się podmioty prawa w świetle działania danej regulacji.
-ochrony własności (art. 64 Konstytucji RP)
Konstytucja RP w art. 64 ustanawia zasadę ochrony własności. Zasada ta
jest wspierana przez zasadę ochrony praw nabytych oraz wyrażoną w art. 31
ust. 3 zasadę proporcjonalności w ograniczaniu praw i wolności. Własność
jest rozumiana szeroko, obejmując nie tylko typowe prawa rzeczowe (jak np.
własność nieruchomości), lecz także prawa majątkowe niematerialne, takie
jak prawa majątkowe wynikające z rejestracji znaków towarowych.

Zakaz sprzedaży pod własną marką narusza prawo swobodnego dysponowania
własnymi markami przez przedsiębiorców posiadających prawa do wspominanych
marek. Do tej pory przedsiębiorcy ci oznaczali swoimi markami produkty
każdego z producentów, który zdecydował się na podpisanie z nimi umowy.
Tym samym z jednej strony udzielali oni uprawnień do wykorzystanie ich
marki do oznaczania produktów innych przedsiębiorców, a z drugiej strony
osiągały zysk na sprzedaży produktów oznaczonych tymi markami prowadzonej
przez siebie lub przez podmioty trzecie.

15)Art. 2 ustawy nowelizującej, określający okres vacatio legis na
3 miesiące w odniesieniu do wszystkich zakwestionowanych przepisów ze
względu na naruszenie zasady przyzwoitej legislacji, stanowiącą przejaw
ogólnej zasady ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez
nie prawa. (art. 2 Konstytucji)
16)Ponadto we wniosku podnoszona jest sprzeczność zaskarżonych
przepisów z Prawem UE, a w szczególności z zasadami:
-swobody przepływu towarów zagwarantowaną, w art. 28 Traktatu
ustanawiającego Wspólnotę Europejską,
-swobody zakładania przedsiębiorstw zagwarantowaną w art. 43 TWE,
-swobody świadczenia usług zawartą w art. 49 TWE,
-ogólnymi zasadami prawa wspólnotowego i podstawowymi wolnościami,
w szczególności: określoności prawa, ochrony uzasadnionych oczekiwań i
dobrej wiary oraz równości wobec prawa,
Wszystkie cytowane powyżej zastrzeżenia spowodowały, że PKPP podjęła
decyzję o skierowaniu do Trybunału Konstytucyjnego wniosku o stwierdzenie
tej ustawy z Konstytucją RP.