Postulaty Konfederacji Lewiatan związane z rządowym projektem ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej

2014-09-15

Postulaty Konfederacji Lewiatan związane z rządowym projektem ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (druk 2606).

 

I.   Uwagi do art. 8 projektu ustawy, wprowadzającego zmiany w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych.

 

Art. 36a. 1.

Doprecyzowania wymagają obowiązki administratora bezpieczeństwa informacji.

 

Obecne brzmienie	Propozycja zmiany
Art. 36a. 1. Administrator danych może powołać administratora bezpieczeństwa informacji. 2. Do zadań administratora bezpieczeństwa informacji należy: 1)   zapewnienie przestrzegania przepisów o ochronie danych osobowych,......	Art. 36a. 1. Administrator danych może powołać administratora bezpieczeństwa informacji. 2. Do zadań administratora bezpieczeństwa informacji należy: 1)   zapewnienie kontrola przestrzegania przepisów o ochronie danych osobowych,......

 

Uzasadnienie:

ABI nie jest organem (spółki) i ustawa nie przyznaje mu kompetencji stanowiących, więc nie powinien odpowiadać za przestrzeganie przepisów, a raczej za „kontrolę przestrzegania przepisów".

  

Relacja art. 46d ustęp 1 i art. 46e ustęp 1

W ocenie Konfederacji Lewiatan doprecyzowania wymaga, że artykuł 46e ma zastosowanie tylko w razie wykreślenia administratora bezpieczeństwa informacji (ABI) z rejestru, na mocy decyzji administracyjnej, wydanej z urzędu przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych.

 

Obecne brzmienie	Propozycja zmiany
Art. 46e. 1. W przypadku ponownego zgłoszenia przez administratora danych do rejestracji Generalnemu Inspektorowi powołania administratora bezpieczeństwa informacji wykreślonego z rejestru administratorów bezpieczeństwa informacji, Generalny Inspektor, w drodze decyzji administracyjnej (...):	Art. 46e. 1. W przypadku ponownego zgłoszenia przez administratora danych do rejestracji Generalnemu Inspektorowi powołania administratora bezpieczeństwa informacji wykreślonego z rejestru administratorów bezpieczeństwa informacji w przypadku, o którym mowa w art. 46d ust. 2, Generalny Inspektor, w drodze decyzji administracyjnej (...):

 

Uzasadnienie:

Art. 46 d ustęp 2 przewiduje możliwość wydania z urzędu decyzji o wykreśleniu administratora bezpieczeństwa informacji, w sytuacji gdy nie spełnia on warunków wymaganych ustawą, nie wykonuje swoich zadań lub gdy administrator nie powiadomił GIODO o odwołaniu administratora. W tej sytuacji administrator, będący adresatem takiej decyzji traci możliwość korzystania ze zwolnienia z obowiązku rejestracji zbiorów danych osobowych. Musi więc zarejestrować zbiór danych.

Art. 46 e stanowi, że przy ponownym zgłoszeniu do rejestracji administratora bezpieczeństwa informacji zwolnienie stosuje się dopiero po jego wpisaniu do rejestru (a nie z chwilą zgłoszenia do rejestracji). Nie jest jednak jasne czy chodzi tu jedynie o ponowne zgłoszenie ABI, wykreślonego z rejestru decyzją GIODO czy także- w następstwie powiadomienia o jego odwołaniu, dokonanego przez administratora danych, zgodnie z art. 46d ustęp 1.  Nie wiadomo więc w istocie jak wygląda sytuacja w przypadku zgłoszenia przez administratora danych odwołania ABI, ale braku natychmiastowego powołania nowego ABI.

Biorąc pod uwagę, że artykuł 46b pozwala na zgłoszenie ABI do rejestracji w ciągu 30 dni od jego powołania lub odwołania, można by wnioskować, że jeśli administrator danych odwoła administratora bezpieczeństwa informacji (ABI), na przykład ze względu na rozwiązanie umowy o pracę z pracownikiem sprawującym tę funkcję, ma on 30 dni na zgłoszenie nowego ABI. W takich wypadkach nie traci on zwolnienia z obowiązku rejestracji zbioru, przewidzianego w art. 43 ustęp 1a. Konfederacja Lewiatan popiera takie rozumienie. Przeciwna interpretacja prowadziłaby do wniosku, że nawet przy chwilowym nieobsadzeniu stanowiska ABI, administrator danych traciłby wszystkie uprawnienia wynikające z ustawy deregulacyjnej.

 

Art. 46e  ust. 2

Analogicznie, należy doprecyzować ustęp 2 tego artykułu:

Obecne brzmienie	Propozycja zmiany
Art. 46e  ust. 2 Do administratora danych, który ponownie zgłosił do rejestracji administratora bezpieczeństwa informacji, zwolnienie z obowiązku rejestracji zbioru określone w art. 43 ust. 1a stosuje się po wpisaniu zgłoszonego administratora bezpieczeństwa informacji do rejestru administratorów bezpieczeństwa informacji.	Art. 46e  ust. 2 Do administratora danych, który ponownie zgłosił do rejestracji administratora bezpieczeństwa informacji, w przypadku, o którym mowa w art. 46d ust. 2, zwolnienie z obowiązku rejestracji zbioru określone w art. 43 ust. 1a stosuje się po wpisaniu zgłoszonego administratora bezpieczeństwa informacji do rejestru administratorów bezpieczeństwa informacji.

 

 

 

Uzasadnienie:

Zmiana ta stanowi konsekwencję i uzupełnienie proponowanej zmiany ust. 1 art. 46e - uzasadnienie tej zmiany jest identyczne, jak przedstawione dla proponowanej zmiany ust. 1 art. 46e.

  

  

II.   Uwagi do art. 11 projektu - zmiany w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska:

W projekcie zaproponowano rozszerzenie katalogu dotacji ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i Wojewódzkich Funduszy Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej o dopłaty do rat lub innych opłat ustalanych w umowach leasingowych - projektowany art. 411 ust. 1 pkt. 2) lit e) ustawy - prawo ochrony środowiska (dalej: poś). Konfederacja w pełni popiera zaproponowane zmiany. Jak stwierdzają sami autorzy projektu, zmiana ta ma na celu uelastycznienie gospodarowanie środkami funduszy i umożliwi zaangażowanie w finansowanie ochrony środowiska przedsiębiorców branży leasingowej.

Mając powyższe na uwadze, uważamy, iż konsekwentnie powinno się także dokonać modyfikacji innych ustępów art. 411 poś, które regulują kwestię warunków na jakich środki te są udostępniane. Chodzi o ust. 10, 10a, 10d oraz 10e. W ustępach tych mowa jest jedynie o bankach i różnych formach udostępniania bankom środków finansowych, w tym na dopłaty do oprocentowania lub częściowej spłaty kapitału udzielanych kredytów bankowych, gdy tymczasem w związku z wprowadzeniem art. 411 ust. 1 pkt. 2) lit e) poś, zakresem obowiązywania tych ustępów należałoby konsekwentnie objąć również firmy branży leasingowej, czyli instytucje finansowe w rozumieniu art. 4. ust. 1 pkt. 7) ustawy Prawo bankowe, tj.: podmioty niebędący bankiem ani instytucją kredytową, których podstawowa działalność będąca źródłem większości przychodów polega na wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie udostępniania składników majątkowych na podstawie umowy leasingu (lit c), a także wskazać, podobnie jak w przypadku banków (art.411 ust.10), że Narodowy Fundusz oraz wojewódzkie fundusze mogą udostępniać środki finansowe na dopłaty do rat lub innych opłat ustalanych w umowach leasingu.

 

Mając powyższe na uwadze, poddajemy pod rozwagę następujące brzmienie art. 411 ust. 10, 10a, 10d oraz 10e poś. (kursywą zaznaczono proponowane zmiany):

„Art. 411 ust. 10. Narodowy Fundusz oraz wojewódzkie fundusze mogą udostępniać środki finansowe bankom z przeznaczeniem na udzielanie kredytów bankowych, pożyczek lub dotacji na wskazane przez siebie programy i przedsięwzięcia z zakresu zadań ochrony środowiska i gospodarki wodnej oraz potrzeb geologii, a także dopłaty do oprocentowania lub częściowe spłaty kapitału udzielanych na ten cel kredytów bankowych, oraz instytucjom finansowym, o których mowa w Art.4 ust.1 pkt.7) lit. c) Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe z przeznaczeniem na udzielenie dotacji w formie dopłat o których mowa w Art. 411 ust.1 pkt.2 lit. e).

10a. Narodowy Fundusz oraz wojewódzkie fundusze mogą zawierać umowy o udostępnienie środków finansowych, o których mowa w ust. 10, z bankami lub instytucjami finansowymi, o których mowa w Art.4 ust.1 pkt.7) lit. c) Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe wybranymi na podstawie określonych przez te fundusze procedur, zapewniających poszanowanie zasady przejrzystości i równego traktowania banków lub instytucji finansowych, o których mowa w Art.4 ust.1 pkt.7) lit. c) Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe oraz zawarcie umowy z każdym bankiem lub instytucją finansową, o której mowa w Art.4 ust.1 pkt.7) lit. c) Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe spełniającym obiektywne, proporcjonalne i niedyskryminacyjne warunki określone w tych procedurach .",

„10d. Do wyboru banków lub instytucji finansowych, o których mowa w Art.4 ust.1 pkt.7) lit. c) Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, o których mowa w ust. 10a, nie mają zastosowania przepisy o zamówieniach publicznych.

10e. Umowy, o których mowa w ust. 10a, określają w szczególności tryb i terminy przekazywania bankom lub instytucjom finansowym, o których mowa w Art.4 ust.1 pkt.7) lit. c) Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe przez Narodowy Fundusz oraz wojewódzkie fundusze środków finansowych, o których mowa w ust. 10.".

 

III. Uwagi do art. 11 ust. 4 ustawy o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych:

Zwracamy uwagę na problem, odnoszący się do obowiązku publikacji regulaminów zarządzania danymi biur informacji gospodarczej w Monitorze Sądowym i Gospodarczym (MSiG). Publikacja regulaminu w MSiG to koszt rzędu kilkudziesięciu tysięcy złotych. Utrzymywanie tego kosztownego obowiązku nie ma żadnego praktycznego uzasadnienia i należałoby go zastąpić obowiązkiem publikowania regulaminu na stronie internetowej biura lub na stronie ministerstwa gospodarki. Obecnie koszty kształtują się na poziomie 0,70 zł za znak (także spację). Regulamin to dokument dość obszerny - często mający ok. 50.000 znaków (można założyć, że regulamin każdego z biur po zamianie przepisów będzie jeszcze obszerniejszy). Jest to zatem koszt ok. 35.000 zł. Ewentualnie, wystarczającym byłaby np. publikacja wzmianki w MSiG o zatwierdzeniu nowego regulaminu z odesłaniem do miejsca publikacji regulaminu (najczęściej strony internetowe biur). Dlatego poddajemy pod rozwagę uwzględnienie tego postulatu. Konieczna byłaby zmiana art. 11 ust. 4 ustawy o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych i zastąpienie obowiązku publikowania regulaminu zarządzania danymi w Monitorze Sądowym i Gospodarczym obowiązkiem publikowania na stronach internetowych biur informacji gospodarczej lub Ministerstwa Gospodarki.

 

Propozycja brzmienia przepisu:

„Art. 11 ust. 4. Zatwierdzony regulamin ogłasza się na stronie internetowej ministra właściwego do spraw gospodarki i na stronie internetowej biura."

 

Alternatywna propozycja brzmienia przepisu:

„Art. 11 ust. 4. Zatwierdzony regulamin ogłasza się w wydzielonej części Biuletynu Informacji Publicznej na stronach ministra właściwego do spraw gospodarki i na stronie internetowej biura."

IV.  Sprzedaż napojów alkoholowych przez Internet:

Przedstawiamy poniżej propozycje zmian do ustawy z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi („Ustawa") zakładające dopuszczenie możliwości sprzedaży napojów alkoholowych na odległość oraz wyłączenie zakazu promocji i reklamy napojów alkoholowych w odniesieniu do sprzedaży przez Internet. Proponowane zmiany prowadzą do zachowania dotychczasowego rygorystycznego modelu zezwoleń na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych, dzięki czemu gwarantują, że w przypadku sprzedaży napojów alkoholowych przez Internet zapewniona będzie realizacja celów Ustawy, na poziomie równym do obecnie dozwolonej sprzedaży w stacjonarnych punktach sprzedaży.

 

A.    ZEZWOLENIE ZA SPRZEDAŻ NAPOJÓW ALKOHOLOWYCH PRZEZ INTERNET:

•     Dodanie w art. 21 ust. 1 nowego pkt 11 w następującym brzmieniu:

11)  sprzedaż napojów alkoholowych na odległość - umowa sprzedaży zawarta na odległość w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. Nr [●], poz. [●]) lub umowa zawarta poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. Nr [●], poz. [●])

 

•     Dodanie w art. 96  nowego ust. 1a w następującym brzmieniu:

1a.  Dopuszcza się prowadzenie przez przedsiębiorców sprzedaży napojów alkoholowych na odległość, na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 18. W przypadku sprzedaży napojów alkoholowych na odległość sprzedaż taką należy traktować tak, jakby została dokonana w punkcie sprzedaży.

 

•     Dodanie w art. 15  nowego ust. 3 w następującym brzmieniu:

Art. 15. 1. Zabrania się sprzedaży i podawania napojów alkoholowych:

1)    osobom, których zachowanie wskazuje, że znajdują się w stanie nietrzeźwości;

2)    osobom do lat 18;

3)    na kredyt lub pod zastaw.

2. W przypadku wątpliwości co do pełnoletności nabywcy sprzedający lub podający napoje alkoholowe uprawniony jest do żądania okazania dokumentu stwierdzającego wiek nabywcy.

3. W przypadku sprzedaży napojów alkoholowych na odległość dostawca towaru wydaje go jedynie po okazaniu dokumentu tożsamości stwierdzającego wiek nabywcy. W przypadku, gdy zachowanie nabywcy wskazuje, że znajduje się on w stanie nietrzeźwości dostawca towaru ma obowiązek powstrzymania się od wydania towaru.

 

•     Wprowadzenie w art. 18 ust. 7 pkt 6 następującej zmiany:

7. Warunkiem prowadzenia sprzedaży napojów alkoholowych do spożycia w miejscu lub poza miejscem sprzedaży jest:

1)    posiadanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1;

2)    wniesienie opłaty, o której mowa w art. 111;

3)    zaopatrywanie się w napoje alkoholowe u producentów i przedsiębiorców posiadających odpowiednie zezwolenie na sprzedaż hurtową napojów alkoholowych;

4)    w terminach do dnia 1 lutego, 1 czerwca, 1 października każdego roku kalendarzowego objętego zezwoleniem, okazanie przedsiębiorcy zaopatrującemu dany punkt sprzedaży napojów alkoholowych odpowiedniego dowodu potwierdzającego dokonanie opłaty, o której mowa w art. 111;

5)    posiadanie tytułu prawnego do korzystania z lokalu, stanowiącego punkt sprzedaży;

6)    wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie objętym zezwoleniem tylko przez przedsiębiorcę w nim oznaczonego i wyłącznie w miejscu wymienionym w zezwoleniu lub w innym miejscu w przypadku sprzedaży napojów alkoholowych na odległość;

7)    zgłaszanie organowi zezwalającemu zmian stanu faktycznego i prawnego, w stosunku do danych zawartych w zezwoleniu, w terminie 14 dni od dnia powstania zmiany;

8)    prowadzenie sprzedaży w punkcie sprzedaży spełniającym wymogi określone przez radę gminy, na podstawie art. 12 ust. 1 i 2;

9)    przestrzeganie innych zasad i warunków określonych przepisami prawa.

 

B.    ZAKAZ REKLAMY I PROMOCJI NAPOJÓW ALKOHOLOWYCH:

•     Wprowadzenie w art. 131 ust. 9 następujących zmian:

9. Zakazy określone w ust. 1-8 nie obejmują reklamy i promocji napojów alkoholowych prowadzonej wewnątrz pomieszczeń hurtowni, wydzielonych stoisk lub punktów prowadzących wyłącznie sprzedaż napojów alkoholowych, na terenie punktów prowadzących sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży, a także za pośrednictwem stron internetowych przeznaczonych do prowadzenia sprzedaży napojów alkoholowych na odległość przez podmioty, które posiadają zezwolenie na ten rodzaj sprzedaży, o ile zastrzeżono w treści takich stron internetowych, że korzystanie z nich jest dopuszczalne jedynie dla osób pełnoletnich [a także prezentacji informacji o produktach alkoholowych, w szczególności znaków towarowych napojów alkoholowych, nazw lub symboli z nimi związanych, zdjęć produktów oraz cen, na stronach internetowych przeznaczonych do prowadzenia sprzedaży napojów alkoholowych na odległość przez podmioty, które posiadają zezwolenie na ten rodzaj sprzedaży, o ile zastrzeżono w treści takich stron internetowych, że korzystanie z nich jest dopuszczalne jedynie dla osób pełnoletnich].

 

Uzasadnienie:

Zaprezentowana powyżej propozycja zmiany Ustawy ma na celu umożliwienie prowadzenia sprzedaży napojów alkoholowych z wykorzystaniem Internetu. Obecna regulacja prawna powstała w czasie, gdy Internet nie stanowił możliwego kanału sprzedaży napojów alkoholowych, a żadna z kolejnych nowelizacji tego zagadnienia nie uregulowała. W chwili obecnej w związku z szybkich rozwojem technologicznym sprzedaż produktów za pośrednictwem Internetu stała się niezwykle popularna i jest najbardziej dynamicznie rozwijającym się kanałem sprzedaży detalicznej. Aktualnie napoje alkoholowe stanowią jedną z ostatnich grup produktów, co do których sprzedaż za pośrednictwem Internetu nie została w żaden sposób uregulowana. Organy administracji publicznej, w gestii których leży wydawanie zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, ale także kontrolowanie wypełniania wymogów Ustawy w tym zakresie, zajmują często sprzeczne stanowiska w odniesieniu do dopuszczalności sprzedaży napojów alkoholowych za pośrednictwem Internetu. Prowadzi to do niepożądanej sytuacji niepewności prawnej, a także nierównego traktowania przedsiębiorców. Powszechnie wiadomo, że wiele podmiotów gospodarczych mimo niejasnego stanu prawnego prowadzi sprzedaż napojów alkoholowych z wykorzystaniem Internetu. Podkreślenia wymaga, że wiele podmiotów prowadzi tego rodzaju działalność bez odpowiednich zezwoleń, co w konsekwencji oznacza zmniejszone wpływy do budżetu Państwa lub lokalnych samorządów z tytułu nie opłaconych zezwoleń, rozwój szarej strefy, jak również nieuzasadnione uprzywilejowanie takich podmiotów w stosunku do przedsiębiorców prowadzących sprzedaż napojów alkoholowych w tradycyjnej formie.

Biorąc pod uwagę fakt, że coraz więcej klientów robi zakupy w sklepach internetowych uregulowanie kwestii możliwości nabycia napojów alkoholowych przez Internet z jednej strony będzie stanowiło spełnienie oczekiwań społecznych a z drugiej zapewni kontrolowany sposób sprzedaży tego rodzaju napojów mający na celu ograniczenie dostępu alkoholu dla osób nieletnich. Jak już zostało wspomniane, zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych przez Internet będzie miało także wymierny efekt w postaci zwiększenia wpływów do budżetu Państwa oraz budżetów samorządów terytorialnych.

Niezależnie od powyższego podkreślenia wymaga, że większość krajów europejskich pozytywnie uregulowało kwestię dopuszczalności sprzedaży napojów alkoholowych za pośrednictwem Internetu. Tym samym coraz bardziej powszechne jest zjawisko zamawiania tego rodzaju produktów w sklepach zagranicznych np. czeskich czy austriackich.

Zaproponowana nowelizacja zmierza do umożliwienia legalnego prowadzenia sprzedaży napojów alkoholowych za pośrednictwem Internetu, przy zachowaniu dotychczasowego modelu zezwoleń przewidzianego w Ustawie.

W celu ujednolicenia rozumienia pojęcia sprzedaży napojów alkoholowych w Internecie wprowadzona zostanie definicja tej formy sprzedaży. W tym zakresie uzasadnione jest odwołanie się do definicji umowy zawartej na odległość, jak również do części definicji umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa, które znajdują się w ustawie o prawach konsumenta (wspomniana ustawa została uchwalona przez Sejm w dniu 30 maja 2014 roku i w chwili obecnej oczekuje na podpis Prezydenta). Zgodnie ze wspomnianymi definicjami poprzez umowę zawartą na odległość rozumie się „umowę zawartą z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie". Z kolei na potrzeby niniejszej nowelizacji za umowę zawartą poza lokalem przedsiębiorstwa należy rozumieć „umowę z konsumentem zawartą przy jednoczesnej fizycznej obecności stron w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy".

Zaproponowana zmiana art. 96 Ustawy jednoznacznie dopuszcza sprzedaż napojów alkoholowych za pośrednictwem Internetu, zastrzegając jednocześnie, że sprzedaż taka prowadzona będzie na podstawie zezwoleń uregulowanych w art. 18 Ustawy. Ponadto poprzez dodanie zastrzeżenia, że sprzedaż na odległość będzie traktowana jak sprzedaż w punkcie sprzedaży wszelkie odwołania do fizycznego punktu sprzedaży będą obejmować także sprzedaż na odległość.

Ponadto w związku z dopuszczeniem sprzedaży napojów alkoholowych za pośrednictwem Internetu zasadne jest rozszerzenie warunku sprzedaży napojów alkoholowych przewidzianego w art. 18 ust. 7 pkt 6, poprzez umożliwienie wykonywania działalności objętej zezwoleniem także w stosunku do innych miejsc niż tylko fizyczny punkt sprzedaży.

Proponowana nowelizacja zakłada także wprowadzenie w art. 15 dodatkowych obowiązków dostawcy w odniesieniu do weryfikacji wieku oraz stanu osoby dokonującej zakupu napojów alkoholowych na odległość. Rozwiązanie to ma na celu zapewnienie realizacji celów Ustawy, poprzez zapobieganie nabywaniu napojów alkoholowych przez osoby nieletnie oraz nietrzeźwe.

W konsekwencji wprowadzenia do Ustawy możliwości sprzedaży napojów alkoholowych na odległość (za pośrednictwem Internetu) odpowiedniej zmiany wymagają również przepisy regulujące zakaz reklamy oraz promocji napojów alkoholowych. Bez dokonywania nowelizacji wspomnianych zakazów prowadzenie sprzedaży na odległość będzie w znaczącym stopniu ograniczone, bowiem oferta napojów alkoholowych nie będzie mogła zostać zaprezentowana w sposób powszechnie przyjęty dla zakupów w Internecie.

Podkreślenia wymaga, że przepis art. 131 ust. 9 w dotychczasowym brzmieniu wyłączał wspomniane zakazy w odniesieniu do reklamy i promocji prowadzonej w miejscach, w których dopuszczalna była sprzedaż napojów alkoholowych. Tym samym w sytuacji, w której dozwolona zostanie sprzedaż napojów alkoholowych na odległość zasadne jest wyłączenie zakazu reklamy i promocji w odniesieniu także do tej formy sprzedaży. W tym zakresie uzasadnione jest wprowadzenie rozwiązania stanowiącego jedynie rozwinięcie już obowiązującej regulacji. Mowa w tym wypadku o wyłączeniu spod zakazu, o którym mowa w art. 131 Ustawy, form reklamy i promocji prowadzonych na stronach przeznaczonych do prowadzenia sprzedaży napojów alkoholowych, przy zachowaniu definicji reklamy oraz promocji w obecnym kształcie. Podkreślić należy, że dla zapewnienia zgodności z celami i założeniami Ustawy proponowane zmiany zakładają, że ograniczenie zakazu reklamy oraz promocji napojów alkoholowych dotyczyć będzie jedynie form promocji i reklamy, które prezentowane będą wyłącznie osobom, które oświadczyły, że są pełnoletnie.

Konfederacja Lewiatan, 5 września 2014 r.