Uwagi do projektu ustawy o BFG, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji
2015-04-08
W toku ponownych konsultacji projektu ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji w załączeniu przekazaliśmy poniższe uwagi Konfederacji Lewiatan do przedmiotowego projektu.
B. Wątpliwości budzi docelowy poziom funduszu gwarancyjnego banków (2,8% kwoty środków gwarantowanych w bankach). Nie jest zrozumiałe dlaczego poziom ten jest tak wysoki, jak również dlaczego tak krótki jest okres na jego osiągnięcie (do 31 grudnia 2017 r.) - art. 258 ust. 1 i 258 ust. 2 projektu ustawy. Wątpliwość ta jest tym bardziej zasadna, że art. 10.2 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/49/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów wskazuje, że Państwa członkowskie zapewniają, by do dnia 3 lipca 2024 r. dostępne środki finansowe systemu gwarancji depozytów odpowiadały co najmniej poziomowi docelowemu wynoszącemu 0,8 % kwoty gwarantowanych depozytów członków tego systemu. Docelowy poziom funduszu przymusowej restrukturyzacji banków (1,4% kwoty środków gwarantowanych w bankach - art. 262 ust. 1 projektu Ustawy) również wydaje się za wysoki, biorąc pod uwagę treść art. 102.1 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiającej ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012, zgodnie z którym Państwa członkowskie zapewniają, aby do dnia 31 grudnia 2024 r. ich krajowe mechanizmy finansowania posiadały dostępne środki finansowe w wysokości co najmniej 1% kwoty depozytów gwarantowanych wszystkich instytucji, które uzyskały na ich terytorium zezwolenie na prowadzenie działalności. Zasadne wydaje się rozważenie czy wskazane wysokości poziomów powyższych funduszy są właściwe, a także jakie jest uzasadnienie wprowadzenia takich poziomów.
C. Art. 268 ust. 1 projektu ustawy zakłada, że obowiązek wniesienia obowiązkowej opłaty rocznej i opłat nadzwyczajnych powstaje z pierwszym dniem każdego roku kalendarzowego. Pozostawienie tego artykułu w takim kształcie (jak również utrzymanie opłat rocznych zamiast np. kwartalnych), powoduje obowiązek jednorazowego ujmowania kosztów tych opłat w rachunku wyników (w świetle wytycznych Komitetu ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej - 21 Opłaty).
D. W zakresie art. 308 powyższej ustawy tj. projekt zmiany ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe:
- w pkt 5 tego przepisu art. 105 ust. 1 pkt 2 lit. h rozszerza się listę podmiotów uprawnionych do żądania udzielenia informacji stanowiących tajemnicę bankową o pracowników Bankowego Funduszu Gwarancyjnego. W naszej ocenie uprawnienie dla wszystkich pracowników BFG do żądania informacji stanowiących tajemnicę bankową jest zbyt daleko idące. Dotychczas takie uprawnienie posiadał Bankowy Fundusz Gwarancyjny i w naszej ocenie taki zapis powinien pozostać, analogicznie jak uprawnienie innych podmiotów wymienionych w art. 105 Prawa bankowego np. Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych czy Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego. Alternatywnym rozwiązaniem może być uzupełnienie proponowanego zapisu o pracowników BFG, ale tylko takich, którzy będą posiadać stosowne upoważnienie;
- w pkt 6 zawarto błędne odesłanie: jest art. 141a ust. 1 pkt 1 -5 a powinien być art. 141f ust.1 pkt 1-5;
- w pkt 11 lit. b:
§ we fragmencie dotyczącym art. 141m ust. 4 wskazuje iż „Bank aktualizuje plan naprawy co najmniej raz w roku oraz po każdej istotnej zmianie struktury organizacyjnej lub prawnej, sytuacji finansowej". Użyte w przepisie określenie „istotnej zmiany" może budzić wątpliwości interpretacyjne tego przepisu, jakie zmiany struktury organizacyjnej lub prawnej bądź sytuacji finansowej będą rodziły obowiązek aktualizacji planu naprawy, pozostawiamy do rozważenia ewentualne wprowadzenie w ustawie definicji tego określenia,
§ we fragmencie dotyczącym art. 141s ust. 1 zawarto błędne odesłanie: jest art. 141 ust. 1 pkt 1 -5 a powinien być art. 141f ust.1 pkt 1-5,
§ we fragmencie dotyczącym art. 141z zawarto odesłanie do art. 4 ust. 1 pkt 10-11 c - aby zachować spójność i jednolitość w całej ustawie wydaje się, że właściwe w tym miejscu byłoby odesłanie tak jak w innych przypadkach do art. 141f ust. 1 pkt 1-5.
E. Art. 320 daje termin 3 miesięcy (vacatio legis ustawy) na dostosowanie umów, których przedmiotem są zobowiązania (o których mowa w art. 145), a będzie należało złożyć oświadczenie, że umowy te odpowiadają warunkom konwersji zobowiązań. W naszej ocenie, warto wziąć pod rozwagę, czy tak krótki termin będzie wystarczający na dostosowanie wszelkich umów zawartych przed wejściem w życie ustawy.
F. Wskazany w projektowanym art. 325 termin dla sporządzenia planu naprawy, w naszej ocenie, jest za krótki (30 dni od dnia wejścia w życie ustawy), nieadekwatny do wagi planowanej restrukturyzacji.
Warszawa, 7 kwietnia 2015 r., Konfederacja Lewiatan
KL/215/77/756/BW/2015
